بررسی روند گردشگري در منطقه جنوب آسيا

منطقه جنوب آسيا که ايران هم به عنوان يکي از کشورهاي زير مجموعه اين منطقه است خود به عنوان يکي از مناطق آسيا و اقيانوسيه قرار مي گيرد. جنوب آسيا در طول سالهاي 1960 تا 1990 تغييرات اندکي را از نظر تعداد ورود جهانگردان و درآمد ارزي داشته است و پس از سال 1990 تا 2000 از رشد ورود گردشگران بين المللي برخوردار بوده است، هر چند که اين درصد افزايش ورودي در مقايسه با ساير زير مجموعه هاي منطقه آسيا و اقيانوسيه مانند آسياي شمال شرقي و جنوب شرقي رقم بسيار پايين تري مي باشد. اما در سال 2001 و 2002 اين منطقه هم با کاهش رشد گردشگري مواجه شده است و پس از آ ن در سال 2004 همگام با رشد گردشگري جهاني اين منطقه هم با ورود 5/7 ميليون گردشگر يک درصد از سهم بازارجهاني را به خود اختصاص داده است، که اين رقم نسبت به سال 2003، 7/16 درصد رشد داشته است و از جهت ورود گردشگر کمترین سهم بازار منطقه ای را دارا می باشد. جنوب آسيا از نظر درصد تغييرات سهم گردشگري در آسيا در سال 2003 رتبه اول و در سال 2004 پس از آسياي جنوب شرقي و شمال شرقي رتبه سوم را به خود اختصاص داده است.

با توجه به جدول 1، در بین کشورهای جنوب آسیا هندوستان با 2/2 درصد سهم بازار گردشگری در سال 2004 عمده ترین مقصد این منطقه محسوب می گردد و توانسته است موقعیت خود را به عنوان رتبه اول جنوب آسیا از سال 1995 تا 2004 با وجود کاهش سهم بازار حفظ کند. ایران با 1/1 درصد از سهم بازار منطقه در سال 2004 توانسته است رتبه دوم را بود اختصاص دهد و سهم بازار منطقه ای خود را نسبت به سال 1995 ( 6/0 درصد) افزایش دهد.

بوتان با 6/47 درصد در سال 2004 بیشترین رشد ورود  جهانگردان را در این منطقه داشته است. پاکستان با 4/29 درصد در رتبه دوم و هند با 6/23 درصد در جایگاه سوم قرار دارند. ایران با 3/7 درصد رشد گردشگری در سال 2004 رتبه هفتم را در بین هشت کشور منطقه جنوب آسیا به خود اختصاص داده است که در مقایسه با سایر مقاصد رو به رشد این منطقه در جایگاه مناسبی قرار ندارد.